Onze witbuik eekhoorns

Deze eekhoorns verzorgen wij nog niet zo lang. Ze bewonen een redelijk grote buitenvoliere (circa 12m2) waarvan de grootte ons toch wel essentieel lijkt om aan de enorme bewegingsdrang van deze dieren tegemoet te komen. Kooien in de orde van een kubieke meter zoals ik dat wel gezien heb, vind ik, ondanks eventuele goede kweekresultaten, volstrekt onaanvaardbaar. Deze veel voorkomende situatie maakt het ook erg moeilijk om het houden van deze dieren tegen over de deels terechte aanvallen van dierenbeschermers te verdedigen.

Deze dieren waren enkele maanden oud toen ze bij ons kwamen wonen. De pluimen bij de oren waren toen vrijwel geheel afwezig. In het afgelopen half jaar zijn deze enorm uitgegroeid, ook de staart is wat voller geworden. De dieren zijn zodanig tam, met name het mannetje, dat ze noten e.d. uit de hand aannemen, ook als we in de voliere staan.



Ze kunnen springen dat het een lieve lust is en stellen bewegende touwen, laddertjes en flink vertakte takken enorm op prijs. Daarnaast zie je aan hun gedrag dat zoeken naar voedsel op de bodem tot hun specialiteit behoort. Om die reden strooien wij geregeld diverse noten door de voliere. Op deze manier kunnen zij hun natuurlijke zoekgedrag en bewegingsdrang beter kwijt.



Hoewel het, in tegenstelling tot papegaaien en parkieten, solitaire dieren zijn, slaapt ons koppel gezamenlijk in 1 nesthok hoewel een 2e (en binnenkort nog een derde) ter beschikking staat. Ik ben benieuwd of dit van de zomer, als vermoedelijk paringsdrang ontstaat, hetzelfde blijft.

P.S. In de (nabije) toekomst zullen nog foto's volgen waren op de inmiddels flink gegroeide oorpluimen in volle glorie te zien zijn.

Nadere kennismaking met de jongste aanwinst: de derbyans

De derbyanparkieten behoren tot de grootste soorten uit de groep van aziatische parkieten. Deze prachtig getekende vogels zijn behoorlijk actief, vliegen graag en knagen enorm. Je zou ze kunnen verhuren als versnipperaars. Mijn enkele weken geleden aangeschafte koppel is geboren in 2005. Volgens de literatuur zouden ze theoretisch in 2007 voor nageslacht kunnen zorgen. In de praktijk moet je op de als minima genoemde leeftijden eerder uitgaan van mislukkingen. Veel mensen die papegaaien en parkieten verkopen, benadrukken graag een dergelijke minimumleeftijd. Voorbeelden: edelpapegaaien 2 of 3 jaar, in de praktijk vaak rond de 5 jaar; amazonepapegaaien zouden met drie jaar kunnen kweken, in de praktijk kun je dan hooguit onbevrucht eieren verwachten, bij de grote soorten (muller amazones) is 5 a 6 jaar reeëler.

Mijn indruk is dat derbyanparkieten zeer sterke vogels zijn die goed tegen diverse weersomstandigheden kunnen. Bij mij slapen ze graag hangend aan het gaas in plaats van in het binnenhok. Mocht er nog een periode van strenge vorst komen dan verbied ik dit gedrag in verband met mogelijk afvriezen van de teentjes. Dan wordt het: verplicht binnen slapen!

Tenslotte, in tegenstelling tot veel andere soorten parkieten en papegaaien zijn volwassen derbyans seksueel dimorf: het mannetje heeft een rode snavel, het vrouwtje een zwarte.

Onze dieren hadden gelukkig weinig last van het vuurwerk (die tweepotige wezens klagen maar al te vaak over geld en dat alles duurder geworden is, maar voor het verjagen van de geesten heeft men altijd nog heel wat over). Alleen de degoe's in het begin piepten wel eventjes. Sofie heeft er zich nog nooit ook maar enige zier van aangetrokken, alleen de geuren leiden op de eerste dagen van het nieuwe jaar altijd tot veel gesnuffel.
Vermoedelijk mede dankzij het prachtige weer, wind en regen, is er zelfs geen enkele vuurpijl te vinden in de voliere. De vogels zijn dolblij dat zij de buitenvoliere weer mogen opzoeken.

Korte kennismaking met onze dieren

Om met het tamste dier te beginnen: zij is groot, zwart met witte strepen en bruine stippen. Haar naam? Sofie. Al bijna 8 jaar vraagt en geeft deze berner sennenhond aandacht en afleiding. Helaas is het niet te verwachten dat dit een jaar langer zal duren aangezien zij sinds een half jaar een tumor op de poot heeft. De dierenarts was enkele maanden geleden tamelijk pessimestisch, maar ondanks een soms lelijk bloedende wond en dankzij het geneesmiddel metacam is zij vooralsnog vrolijker en actiever dan ooit tevoren.

Op de volgende tree van de ladder van tamheid staan onze chinchilla's. Twee jonge vrouwtjes, een fraaie wildkleur en een witte met rode ogen, geboren in Assen ergens in het voorjaar van 2006. Daarnaast twee beige mannetjes, zonen van onze onlangs op naar schatting 10 jarige leeftijd overleden witte man. Begin 2007, als de vrouwtjes voldoende oud zijn (minstens 10 maanden), zullen we een poging doen om deze aan de mannetjes te koppelen.

Dan onze twee katten, moeder en zoon, die sinds hun intrede met overweldigend success de muizenplaag bestreden hebben. Ze gaan hun eigen weg, zijn naar eigen keus veel buiten, en met name de moeder is behoorlijk afstandelijk.

Dankzij het ongekend warme weer deze winter, leggen onze kippen in hun onverwarmde en onverlichte binnenverblijf nog steeds een enkel ei. Twee van de wyandottes zijn wit met zwart (columbia), de andere bruin met zwart (columbia buff). Ze worden vergezeld van een uit de kluiten gewassen en gekortwiekte muskuseend.


Tijdens hun slaap bevindt zich boven hun hoofden het binnenhok van ons koppel witvoorhoofd amazones (amazona albifrons nana). Op de foto het mannetje tussen de beplanting van aardperen tijdens de zomer. De buitenvoliere heeft een nogal afwijkende vorm met een oppervlak van circa 4-5 m2 bij een hoogte van 2,5 meter. Dit koppel van 2004 zal in maart 2007 voor het eerst een nestblok krijgen. De afgelopen jaren hebben we het fantastische proces van volwassen worden mogen zien. Wie weet zijn ze nu ver genoeg om de voliere met jongengesnater te vullen.

Sinds kort bewoont een koppel derbyan parkieten van 2005 de naburige voliere met een oppervlak van ongeveer 12 m2. Deze vogels hebben zich opvallend makkelijk aangepast aan de verhuizing van een schuur naar een buitenvoliere.

Van het koppel japanse witbuik eekhoorns dat dezelfde ruimte bewoont nemen ze geen enkele notie. Over hen later meer.

Tenslotte onze kleinste huisdieren: twee mannetjes degoe's die normaliter op de grond of in hun nestblok in de voliere van de witvoorhoofden te vinden zijn. Echter, als ze kans zien brengen ze graag een bezoek aan de buren.